Verhaal Britt
Ik ben Britt. Als diëtiste in opleiding ontwikkelde ik een eetstoornis wat een grote impact op mijn leven had. Met mijn kennis en ervaring over eetbuien, mindset en gezonde voeding wil ik mensen helpen hun relatie met voeding te verbeteren en samen zoeken naar een oplossing.
Het is niet uit de lucht komen vallen dat ik Voeding en Diëtetiek ben gaan studeren aan de Hogeschool in Geel en vervolgens full time aan de slag ben gegaan met mij te verdiepen in het coachen van mensen omtrent voeding, training en mindset.
Jarenlang vocht ik met mezelf, met demonen in mijn hoofd. Van obesitas naar boulimia naar binge eating, ik heb het allemaal gehad.
Op jonge leeftijd had ik namelijk al obesitas omdat ik het moeilijk had om met emoties om te gaan en gepest werd omwille van mijn uiterlijk. Zoals vele anderen ben ik toen begonnen met fitness om meer zelfvertrouwen te krijgen. Ik wilde er beter uit zien en lekkerder in mijn vel zitten. Iets dat zich al snel vertaalde in een diepe innerlijke drive om het maximale uit mijzelf te halen.
Na een gewichtsverlies van 30 kg dacht ik van mijn eigen lichaam te kunnen houden. De perfectionist in mij wilde laten zien dat ik alles eruit wilde halen wat ik in me had. Ik had geen idee dat mijn passie voor voeding, training en bijhorende acties langzaam naar een obsessie aan het ontwikkelen was. Het was een aspect dat ik volledig onder controle kon houden, dat ik helemaal zelf in handen had. Van een gigantische zoetebek veranderde ik in een persoon die van geen enkele hap kon genieten. Niets gunde ik mezelf nog. Mijn gewicht en eten namen mijn gedachtewereld over. Dit was best wel handig, want dan was er geen tijd en plaats meer om bezig te zijn met te voelen of te denken.
Hoewel het onschuldig begon, liep het al snel uit de hand. Drie keer lopen in de week werd al snel dagelijks lopen en krachttraining. En dan vond ik nog dat ik te weinig gedaan had. Liefst van alles bracht ik de hele dag in de gym door of was ik aan het sporten. Bovendien berekende ikzelf mijn calorieën, eiwitten, vetten en koolhydraten om toch dat beetje nog af te vallen. Hier kwam mijn perfectionistische kant naar boven. Het werd een dwangmatige strijd om tot op de gram exact te eten wat ik mezelf had opgelegd. Voor ik het goed doorhad stond ik uren naar verpakkingen te kijken van voedingsmiddelen en uit te rekenen wat ik die dag nog mocht eten.
Naar slapen kon ik ook fluiten: mijn hoofd was constant bezig met alles omtrent voeding, eens onbezorgd buiten de deur gaan eten zat er ook niet meer in. Op restaurant gaan betekende heel veel stress voor mij omdat ik dan niet zeker wist wat ik binnenkreeg. Genieten, rust en ontspannen, ik wist niet meer hoe dat voelde.
Na al deze dingen en veel lichamelijke klachten zoals koud, slechte doorbloeding,... maar ook het crashen tijdens de examenperiodes, volgden al snel de zinnen ' ik heb geen zin meer om te vechten en ik heb geen zin meer om te leven'. Ik was doodmoe en op. Als ik eerlijk ben hoefde het voor mij niet meer, als ik zo de rest van mijn leven moest doorgaan.
Tot mijn ouders en alerte tante aan de alarmbel trokken en mij advies gaven om hulp te gaan zoeken bij een psycholoog. Deze psycholoog werd uiteindelijk een voedings- fitness- en mindset coach, Eva- Louise van der Spek. Voor het eerst in mijn leven besefte ik dat het tijd was om voor mezelf te gaan leven, om te gaan luisteren naar wat ik zelf graag wilde.
Het klinkt misschien gek, maar nadat ik deze beslissing maakte, viel er een grote last van mijn schouders. Het was alsof ik na lang vechten eindelijk weer adem kon halen. Voor mij was dit de eerste stap richting mijn herstel. Met de hulp van mijn geweldige coach werkte ik langzaam met veel oefening over mindset, etc. naar een gezonde relatie met mijn eigen lijf en voeding.
Nu ondertussen bijna 1 jaar later, voel ik me sterker dan ooit. Mentaal en fysiek. Ik behandel mijn lichaam met respect en liefde en hoop anderen te kunnen helpen zodat ze dat ook doen.